23 februari 2023, geschreven door Siemie.
Gisteren zag ik na lange tijd Tiago, Gerry en Wim weer, wat was dat fijn! Ons weerzien vond plaats in de wachtruimte van het Oogheelkundig centrum. Tiago was daar voor onderzoeken van zijn ogen en een beoordeling hiervan door de oogarts.
Tiago zat in een rolstoel en ik werd met een dikke knuffel verwelkomt! Een mooi moment. Gerry en Wim hebben een heel leuk hondje, genaamd Lady. Als cadeautje kreeg Tiago een mini-uitvoering van Lady, in knuffelvorm. Dat vond hij wel een mooie verrassing, het hondje kreeg een warm welkom! We noemden hem Hugo.
Ik werd door hem bijgepraat over belangrijke gebeurtenissen in zijn leven, het, nog niet zo lang geleden, overlijden van twee medebewoners en Oma Benny heeft veel indruk op hem gemaakt. Hoe moet hij dit alles een plek geven? Wat doet dit met hem, nu hij zelf ook kwetsbaarder wordt? Het lopen gaat bijv. bijna niet meer, alle spierkracht lijkt uit zijn benen verdwenen.
Tiago woont nu ongeveer acht maanden in Zwolle, bij Frion, en dat is een fijne plek voor hem om te zijn! Hij heeft een mooi appartement en er wordt zeer goed voor hem en zijn medebewoners gezorgd, Wim en Gerry spreken er vol lof over. Hun zoektocht en lange adem heeft mooie vruchten opgeleverd!
De onderzoeken wezen helaas uit, dat Tiago slechter is gaan zien. En hij zag door de ziekte van Usher, die doof- en blindheid veroorzaakt, al amper iets.
Na het bezoek aan de oogarts, gingen we naar het restaurant, want we hadden iets te vieren en daar hoort koffie/cola met iets lekkers bij! En wat zo prachtig is, daar in het restaurant, is het uitzicht. De ambulance's, met of zonder zwaailichten, reden af en aan. Tiago zag ze allemaal.
Na de koffie gingen Gerry, Wim en Tiago terug naar Zwolle en ik naar een mn huisje om de hoek bij het UMCG.
Ik heb het een hartverwarmende gebeurtenis gevonden.
Knuffel van Siemie
Vandaag was het wel erg vroeg... (Gerry)
We haalden Tiago om half acht op van de woongroep van Frion. Hij stond al buiten met zijn begeleider op ons te wachten.
We namen een stille jongen mee in de auto. Hij was duidelijk niet fit.
En dan ook nog zo'n reis naar Groningen en actief meewerken aan allerlei onderzoeken van zijn ogen, zoals een gezichtsveld meting.
Maar hij deed het zo goed weer. Wat een kanjer is deze jongen toch.
Bij een gezichtsveld meting zie je in het donker een lichtje aan de zijkant binnen komen en zodra je dat ziet, druk je op een knop. Ik heb al heel wat keren achter Tiago gezeten en hem zien reageren. Er wordt steeds later gedrukt door hem. Usher is een oogziekte waarbij je naast slechthorend , ook zieke ogen hebt. Je gezichtsveld gaat steeds kleiner worden, tot je op het laatst kijkt als door een kokertje.
Hij had zijn dag vandaag niet. Misschien is het een andere keer (pas over twee jaar weer) anders. Misschien scoort hij dan beter.
Volgens de oogarts was er niet zoveel veranderd, maar dat is niet wat wijzelf waarnemen.
Ik probeer vervolgens uit te leggen wat wij zien bij Tiago. Het loensen van het rechteroog. Net alsof hij daar minder mee ziet en minder mee doet. Bovendien kan het misschien een optie zijn een nieuwe bril aan Tiago te geven, waardoor het verlies nog wat gecompenseerd kan worden. Zijn laatste bril is nu 3 jaar geleden aangemeten. En we moeten ook een nieuwe oogarts in Zwolle hebben.
De ogen van Tiago worden vervolgens nog wat verder onderzocht, een oogscan volgt en een leestest van beide ogen apart. Met zijn bril op.
Wanneer is de laatste leestekst gedaan? Bij Bartimeüs in Zwolle of is het langer geleden? Ik weet het helaas niet meer scherp.
Wel herinner ik me dat een van de laatste keren of de laatste keer, Tiago's pb-er van de Zijlen en ik er samen bij waren. Vroeg op de morgen, Tiago verraste ons toen enorm door zijn leesvaardigheid: In rap tempo las hij alle letters op die getoond werden. Hij zag met zijn bril bijna net zoveel als ik. Ik was zo verrast hierdoor. Nooit geweten dat hij zoveel letters kon benoemen van het alphabet.
Dat was duidelijk wel zijn dag. De pb-er en ik waren het roerend met elkaar eens: Hij deed het verrassend goed en boven het gemiddelde, daar waren we het eens over.
Maar vandaag... Vandaag... Ik zag hem stoeien met koeienletters die hij aanzag voor cijfers. Kijken met rechteroog... het lukte hem niet, zelfs niet met een kleine extra correctie. Ik schrok er van: Tiago heeft weer een beetje (een belangrijk beetje!!!) verloren...
Maar tijdens het onderzoek kwam vriendin Siemie met ons mee wachten in de wachtkamer. Van haar kreeg Tiago hondje Hugo, een kleine schnautzer die heel veel lijkt op mamma's hondje Lady. Dit hondje mag op de groep blijven en bij Tiago op zijn kamer wonen. Nou, het is wel duidelijk hoe blij Tiago met dit cadeautje is. En als hij blij is, zijn wij ook blij! Dank je wel Siemie!
Gerry
Mama's hondje Lady, die na haar trimbeurt, en banjeren door veld en modder er al heel snel weer er uitziet als een Woezy!
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi lieve Tiago!
Ik vond het zo fijn om je gisteren in het ziekenhuis te zien met Mama en Papa! En wat zagen we veel ambulances toen we in het restaurant zaten!
Heeft Hugo al een mooi plekje gekregen op je kamer??? Mama vertelde dat de grote baas van Frion ook Hugo heet, dat is toevallig.
Moest je vandaag ook in de Jumbo werken? Wat knap dat je ook achter de kassa zit.
Tot een volgende keer.
Lieve groet van Siemie
Tiago wordt omringd door liefde en zorg. Wat is dat fijn om te lezen! Maar ook gelijk confronterend om over zijn achteruitgang te horen.
Tiago heeft een gouden hart, dat is duidelijk! Hij heeft veel liefde te geven maar ook veel zorg te ontvangen. Wat is het daarom fijn dat hij nu vlakbij mama en papa woont.
Lieve Gerry en Wim, we wensen jullie veel wijsheid en kracht toe in het verder begeleiden van deze grote schat.
Liefs Henny en Jord