Wat een gebeurtenis voor de Wasserij en voor Tiago. Na ongeveer 20 jaar hier gewerkt te hebben, met bijna onafgebroken dezelfde AB-er en veel vaste mensen, komt er een einde aan deze periode.
Het was een vrolijke boel, ondanks dat we allemaal ook wel een beetje voelden, dat dit afscheid extra bijzonder was, omdat we allemaal weten wat er lichamelijk speelt.
Tiago heeft hier zolang gewerkt, zolang hebben ze met elkaar opgetrokken. Wat is er ook - vooral de laatste jaren - sterk meegeleefd.
De eerste rollator was eentje die op de wasserij, stond. Zodra Renate Tiago zag komen, bracht zij de rollator al naar buiten voor hem.
Te midden van al deze bijzondere mensen, vraag ik me vaak af, hoe het toch kan dat mensen met een beperking vaak zoveel meer warmte en meeleven tonen dan menige volwassene kan opbrengen. Het ontroert me elke keer weer, het besef dat het innerlijk van de mens, jou meer als als mens vormt en uittekent, dan het verstand, kennis en inzichten of wijsheid.
Het was een klasse moment voor Tiago (en zijn moeder) om dit afscheid zo mee te maken.
Maar.... 'helaaks' voor de wasserij, Tiago komt niet terug. Het ga jullie allemaal heel goed!
Veel dank jullie allemaal, voor jullie onvergetelijke betekenis voor Tiago.
Tiago, Wim en Gerry
Reactie plaatsen
Reacties
Wàt een mooi afscheid na zo'n lange periode. Dierbare herinneringen die blijven doordat er veel liefde is ontvangen en gegeven.
Ik weet zelf ook uit ervaring dat de 'kinderlijke eerlijkheid' het meeste puur is. We kunnen er dikwijls een voorbeeld aan nemen.
Fijn dat Tiago het daar zó fijn heeft gehad en hij ook voor anderen daar veel heeft betekent en vriendschappen heeft gemaakt!