Een bijzonder uitje

Op 23 augustus 2021 werd Tiago 38 jaar! T

oen hij een aantal dagen later zijn verjaardag thuis vierde, hoorde hij dat hij met mij naar Schiermonnikoog zou gaan en wel op zondag 5 september.

En eindelijk was het dan zover.

De taxi bracht Tiago bij mij thuis, we aten gezellig een broodje, ik werd op de hoogte gesteld van wat er de afgelopen tijd allemaal gebeurd was en daarna liepen we naar de bus. We konden lekker voorin zitten en Tiago zag van alles. 

De boot lag ons al op te wachten en we zochten een mooi plekje bij het raam. Tiago speurde de zee af naar schepen. Eenmaal op het eiland, bracht alweer een bus ons naar ons Hotelletje, we hadden 2 kamers naast elkaar.  De kamers waren leuk, aan de ruime kant en er was een tv! 

Toen naar het terras, een colaatje en bitterballen gingen er goed in. Ik zag wel dat hij moe-er werd, dus de rest van de dag maar niet al te veel activiteiten meer. Gelukkig was er op Schiermonnikoog een pizzeria. Waar ik met veel moeite een halve pizza at, at Tiago met veel smaak en in alle rust de hele pizza op. 

Inmiddels was het zo'n 19.30 en we gingen terug naar ons hotelletje waar we op het Journaal de overwinning van Max Verstappen nog konden zien, dat was genieten! 

Tiago heeft daarna nog naar een erg spannend televisie programma gekeken, iets met auto's en achtervolgingen. En mét chips. De rest vd zak wilde hij meenemen naar Leek voor in het weekend. Lief toch?

We waren allebei moe en gingen vroeg slapen. De volgende dag bracht ik hem een kopje koffie op bed, zijn hele gezicht straalde en hij sloeg 2 armen om me heen. 

Na lekker lang warm douchen, gingen we naar beneden om te ontbijten.  Hij knoopte met iedereen gesprekjes aan: de eerste vraag was dan: waar wonen jullie? Dat gaf direct aanknopingspunten voor een gesprek: in Heerenveen zat een bekende voetbalclub, in Zwolle woonden zijn ouders enz. enz..Hij genoot hier zo van. Op het eiland kwamen we ook nog een begeleidster van vroeger en een mevrouw tegen, die hem ooit paardrijles gaf in Roden. Wat een toeval. 

De souvenirwinkel was naast ons hotelletje, dus dat kwam mooi uit, hij kocht hier iets voor zichzelf en voor Papa en Mama. Hij had graag nog een petje van Schier willen hebben, maar dat vergaten we, kon ik wel op internet kopen vertelde Tiago mij......

Via de badweg, met onderweg een koffiestop, liepen we naar het strand!

Gelukkig stond er bij het strand een toiletgebouw, waar hij later in gesprek raakte met de vriendin van een agent die eerder in Leek werkte. Deze Thomas stond buiten.  Met Thomas had Tiago een heel gesprek over iemand van de Zijlen die wel es wegliep en dan met de politie-auto opgehaald moest worden.  Tiago kreeg ook nog een prachtige sleutelhanger en ging op de foto met die stoere Thomas! 

Op het strand zei Tiago: allemaal zand!

En hij keek naar onze voetstappen, lekker rustig vond hij het daar. Ook daar was een terras!  Een daalders plekje! Hij zat er zeer ontspannen bij.  Na nog een wandelingetje naar de zee, liepen we terug, de tijd vloog voorbij. Onze buikjes rammelden, de lunch bestond uit broodjes kroket en salade. 

In het hotelletje lag nog een deel van onze bagage, dit moesten we ophalen, want de terugreis zat er aan te komen. Er gingen meer mensen terug, met een aantal dronken we nog gezellig een kopje koffie, Tiago was het middelpunt. Zo leuk! 

Via bus-boot (met bij ons aan tafel gezelschap van 2 mensen uit Loppersum, zij werkte in het ziekenhuis.....hij werkte met campers in Roden.....opnieuw genoeg aanknopingspunten...), kwamen we moe maar  voldaan in Groningen aan. 

Het was een fantastisch uitstapje met veel momenten waarop Tiago intens genoot! Zijn stralende ogen vertelden mij dat.  En daar ging ik dan weer van stralen.

Siemie