Een verdrietige en toch mooie dag

We hadden het hem beloofd... 

Wat je beloofd moet je doen bij Tiago. Hij vergeet het bijna nooit. 

We zouden als het mooi weer was, naar Bergklooster gaan; de begraafplaats in Zwolle waar twee huisgenoten van hem zijn begraven. 

Verdriet en ook hoop...

Bergklooster,  Tiago wees al vrij snel een oud graf aan, dat opviel doordat er een mooie ketting op paaltjes om de rustplaats heen was gehangen. 'Daar ligt mijn huisgenoot' zei hij. En even verderop , waar we mooie schalen met verse bloemen zagen,  daar lag volgens hem de andere huisgenoot. We hebben het bewust zo gelaten, we wisten niet waar ze echt begraven lagen. Hij kon op deze manier afscheid van ze nemen, en dat deed hij ook met een lief gebaar: naar het graf zwaaien met de woorden: 'Dag lieve huisgenoot van mij.'

                                        * * *

Toen heb ik hem herinnerd aan iets dat hij onlangs zelf verteld had aan een begeleider. "Oma Benny (zij is ook overleden)  maakt een kopje thee voor de huisgenoot van Tiago." Of hij dit gedroomd heeft of zelf bedacht of misschien heeft gezien, ik weet het niet. Maar het was wel opvallend dat hij dit zei. Hij zei ook eens, toen ineens de zon ging schijnen: "Kijk, 'huisgenote'  heeft het licht aan gedaan!" 

                                      *** 

Daarna gingen we met de rolstoelfiets van Frion, weer terug naar huis.

Weg van deze verdrietige plek, die tegelijkertijd echt heel mooi is, heel eenvoudig en en ook heel vredig aan doet.